kamil şeker
New member
NNeusser Straße 173a adresindeki ağır kapıdaki yalnızca küçük bir işaret Laif’e atıfta bulunur. En uluslararası üne sahip fotoğraf ajanslarından biri burada, Köln’ün Nippes semtinde bulunuyor. “Laif – tavırlı fotoğrafçılık”, web sitesinde kendini böyle tanımlıyor. Amerikan fotoğraf dergisi “Life”a dayandırılan isme genel halk aşina olmasa da, çoğu insan savaş ve kriz bölgelerinden fotoğraflara, raporlara, politikacıların, bilim adamlarının ve kültür çalışanlarının portrelerine yaklaşık 400 kişiden aşinadır. dünya çapında Laif fotoğrafçıları.
Geçenlerde, Rhenish linyit madenciliği bölgesindeki Lützerath köyü bu siyasi olayı genel halk için kaydetmek üzere temizlendiğinde, yalnızca sekiz Laif fotoğrafçısı olay yerindeydi. Laif fotoğrafçıları ayrıca çok sayıda ödül gösterebilir.
2016 Pulitzer Ödülü, oğlu bir Yunan adasına çıktıktan kısa bir süre sonra oğluyla birlikte kaçan Iraklı bir babayı gösteren bir fotoğrafla Daniel Etter’e verildi. Daniel Pilar, Afganistan’ın başkenti Kabil’deki gizli bir kız okuluyla ilgili raporuyla Unicef 2022 Yılın Fotoğrafı’nda üçüncülük ödülünün sahibi oldu.
ayrıca oku
Yıkılmış bir kütüphanede
Ancak foto muhabirlerinin işlerinde maruz kaldıkları tehlikeler artıyor. Basın özgürlüğünü kabul etmeyenler tarafından giderek daha fazla saldırıya uğruyorlar. Örneğin, 2018’de Fretterode, Thüringen’de aşırı sağcıların bir toplantısını belgeleyen ve neo-Naziler tarafından ciddi şekilde yaralanan iki fotoğrafçının durumu basına yansıdı.
Laif’in Genel Müdürü Silke Frigge, “Birçok foto muhabiri için koruyucu yelekler ve kasklar artık işleri için standart donanım haline geldi” diyor. Çin ya da Rusya gibi otoriter ve totaliter rejimlerde, İran ya da Ukrayna gibi kriz ve savaş bölgelerinde fotoğrafçıların koşulları da zorlaşıyor.
Bu yüzden Laif birkaç haftadır “Sınır Tanımayan Gazeteciler”i destekliyor. Örgüt, dünya çapında basın özgürlüğü ve bilgi edinme özgürlüğü ihlallerini belgeliyor ve gazetecilerin güvenliğini artırmak için çalışıyor. Frigge, “Artık zor, hatta çoğu zaman yaşamı tehdit eden durumlarla nasıl başa çıkacağını bilen bir ortağımız var” diyor. Frigge, işin birçok fotoğrafçı için giderek daha sorunlu hale gelmesine rağmen, Laif’in kendinden emin olduğunu söylüyor: “Bağımsız foto muhabirliğini desteklemek istiyoruz ve siyasi olarak ortak tercih edilmemize izin vermeyeceğiz.”
Manfred Linke “Wackersdorf 18.05. – 19.05. 1986”. Wackersdorf yakınlarında planlanan nükleer yeniden işleme tesisine karşı çıkanların protestoları sırasında ciddi tartışmalar çıktı.
Kaynak: Manfred Linke/ laif
Manfred Linke, Günter Beer, Jürgen Bindrim ve Guenay bu tavırla 42 yıl önce Ulutuncok Laif’i kurdu. Köln’den dört kişi, fotoğraf ödevlerine daha fazla görünürlük kazandırmak istedi. Sosyal bir ayaklanma dönemiydi. Çevre hareketi gündemin ilk sıralarında yer aldı. 1980’lerde yüz binlerce kişi, Wackersdorf’taki nükleer yakıt çubukları için yeniden işleme tesisine veya Brokdorf’ta bir nükleer enerji santralinin inşasına karşı büyük gösterilerde protesto etti. Bunlar aynı zamanda Laif kurucuları için de sorunlardı. Brokdorf protestolarının fotoğraf serilerini masrafları kendilerine ait olmak üzere “Brokdorf Broşürü”nde yayınladılar ve bir Alman Markına sattılar.
Silke Frigge, en başından beri her şeyin yüksek kaliteli fotoğrafçılıkla ilgili olduğunu söylüyor. Laif kooperatifinin üç yönetim kurulu üyesinden biri olan fotoğrafçı Andreas Herzau, bu inanca sadık kalmanın son yıllarda bir zorluk haline geldiğini söylüyor. Fotoğraf kalitesinin düşmesinden değil, medya ortamının büyük ölçüde değişmesinden – basılı ürünlerden çevrimiçi portallara doğru. Frigge, bu nedenle, eskiden “Stern” ve “Geo” gibi dergilerde düzenli olarak yayınlananlar gibi ayrıntılı fotoğraflı raporların artık neredeyse hiç bulunmadığına üzülüyor.
Ayrıca fotoğrafa daha az para harcanıyor. Herzau, “Münhasırlığa ve kaliteye güveniyoruz ve o zaman birkaç avroya bir resim sunamazsınız” diye açıklıyor. Ancak sorun şu ki, giderek daha az yayıncı bu başarıyı yeterince ödüllendirmeye istekli. Sekiz yıl önce cevap, Laif’i haber ajansı ddp görsellerine satmaktı. Piyasaya ayak uydurabileceği umuluyordu.
“New York Times” ve Société du Figaro’nun fotoğraflarının Almanya geneline dağıtıldığı Laif veri tabanı, yaklaşık 16 milyon fotoğrafla etkileyici olsa da, Getty Images gibi büyük pazar oyuncularıyla rekabet 80 milyon civarında hala çok büyük.
Wolfgang Volz, 1995’te Berlin’de Christo ve Jeanne-Claude’un “Sarılmış Reichtag”ını fotoğrafladı.
Kaynak: Wolfgang Volz/laif
ddp görüntüleri iki yıl önce Köln fotoğrafçısını Action Press resim ajansına yeniden sattığında, Laif fotoğrafçıları eserlerinin bu büyük fotoğraf makinesi tarafından satılacağından endişe ediyorlardı. Laif fotoğrafçıları, şirketlerinin kontrolünü yeniden kazanmak için ajanslarını geri satın almak amacıyla bir kooperatif kurdu.
Daha 2022 yazının başlarında, kooperatif, içerdekilerin bildirdiğine göre, 300.000 avrodan fazla bir bedel karşılığında, hazine resim hazinesini geri alabildi. Kooperatif örgütlenme biçiminin foto muhabirliği için ne gibi avantajları var? Andreas Herzau, “Kültürel bir varlık, basın çeşitliliği ve özgürlük olarak fotoğrafçılığı güçlendiriyoruz ve her şeyi piyasaya bırakmıyoruz” diyor. “Bizim için esas olarak geri dönüşlerle ilgili değil.”
Genel Müdür Frigge, “Elbette bir GmbH olarak kârlı olmamız da gerekiyor,” diye itiraf ediyor, “ancak bağlantılarımız, uzmanlık uzmanlıklarına sahip fotoğrafçılar.” Laif’te, bugün hala her fotoğrafa değer veriliyor ve sabit bir oran yok. Frigge, diğer ajanslarda olduğu gibi, diye açıklıyor. “Üyelerimizle yakın temas içindeyiz.” Bu giderek daha önemli hale geliyor çünkü toplumumuzda görüntü kaynaklarının kritik bir şekilde ele alınması yetersiz bir şekilde eğitilmiştir. Ders kitaplarında bile sıklıkla problemler vardır. Örneğin, Wehrmacht’ın fotoğrafları hala İkinci Dünya Savaşı’nı belgelemek için kullanılıyor. Ama bunlar failin bakış açısından kaynaklar. Bu düzeltilmelidir.
Her fotoğrafın arkasında bir fotoğrafçının bakış açısı ve tavrı olduğu gerçeği, kamuoyunda da daha fazla ele alınmalıdır. Görüntülerin kalitesi ve kaynağı hakkında bilgi sağlama iddiası da Laif’in gelecekte üstlenmek istediği bir görev.
Köln fotoğraf ajansı laif’in 40. yıl dönümü vesilesiyle, Stadthaus Ulm sergide 1981’den 2021’e ve 1 Mayıs 2023’e kadar 40 belgesel ve gazetecilik fotoğrafı sergiliyor.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesi için geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.
Geçenlerde, Rhenish linyit madenciliği bölgesindeki Lützerath köyü bu siyasi olayı genel halk için kaydetmek üzere temizlendiğinde, yalnızca sekiz Laif fotoğrafçısı olay yerindeydi. Laif fotoğrafçıları ayrıca çok sayıda ödül gösterebilir.
2016 Pulitzer Ödülü, oğlu bir Yunan adasına çıktıktan kısa bir süre sonra oğluyla birlikte kaçan Iraklı bir babayı gösteren bir fotoğrafla Daniel Etter’e verildi. Daniel Pilar, Afganistan’ın başkenti Kabil’deki gizli bir kız okuluyla ilgili raporuyla Unicef 2022 Yılın Fotoğrafı’nda üçüncülük ödülünün sahibi oldu.
ayrıca oku
Yıkılmış bir kütüphanede
Ancak foto muhabirlerinin işlerinde maruz kaldıkları tehlikeler artıyor. Basın özgürlüğünü kabul etmeyenler tarafından giderek daha fazla saldırıya uğruyorlar. Örneğin, 2018’de Fretterode, Thüringen’de aşırı sağcıların bir toplantısını belgeleyen ve neo-Naziler tarafından ciddi şekilde yaralanan iki fotoğrafçının durumu basına yansıdı.
Laif’in Genel Müdürü Silke Frigge, “Birçok foto muhabiri için koruyucu yelekler ve kasklar artık işleri için standart donanım haline geldi” diyor. Çin ya da Rusya gibi otoriter ve totaliter rejimlerde, İran ya da Ukrayna gibi kriz ve savaş bölgelerinde fotoğrafçıların koşulları da zorlaşıyor.
Bu yüzden Laif birkaç haftadır “Sınır Tanımayan Gazeteciler”i destekliyor. Örgüt, dünya çapında basın özgürlüğü ve bilgi edinme özgürlüğü ihlallerini belgeliyor ve gazetecilerin güvenliğini artırmak için çalışıyor. Frigge, “Artık zor, hatta çoğu zaman yaşamı tehdit eden durumlarla nasıl başa çıkacağını bilen bir ortağımız var” diyor. Frigge, işin birçok fotoğrafçı için giderek daha sorunlu hale gelmesine rağmen, Laif’in kendinden emin olduğunu söylüyor: “Bağımsız foto muhabirliğini desteklemek istiyoruz ve siyasi olarak ortak tercih edilmemize izin vermeyeceğiz.”
Manfred Linke “Wackersdorf 18.05. – 19.05. 1986”. Wackersdorf yakınlarında planlanan nükleer yeniden işleme tesisine karşı çıkanların protestoları sırasında ciddi tartışmalar çıktı.
Kaynak: Manfred Linke/ laif
Manfred Linke, Günter Beer, Jürgen Bindrim ve Guenay bu tavırla 42 yıl önce Ulutuncok Laif’i kurdu. Köln’den dört kişi, fotoğraf ödevlerine daha fazla görünürlük kazandırmak istedi. Sosyal bir ayaklanma dönemiydi. Çevre hareketi gündemin ilk sıralarında yer aldı. 1980’lerde yüz binlerce kişi, Wackersdorf’taki nükleer yakıt çubukları için yeniden işleme tesisine veya Brokdorf’ta bir nükleer enerji santralinin inşasına karşı büyük gösterilerde protesto etti. Bunlar aynı zamanda Laif kurucuları için de sorunlardı. Brokdorf protestolarının fotoğraf serilerini masrafları kendilerine ait olmak üzere “Brokdorf Broşürü”nde yayınladılar ve bir Alman Markına sattılar.
Silke Frigge, en başından beri her şeyin yüksek kaliteli fotoğrafçılıkla ilgili olduğunu söylüyor. Laif kooperatifinin üç yönetim kurulu üyesinden biri olan fotoğrafçı Andreas Herzau, bu inanca sadık kalmanın son yıllarda bir zorluk haline geldiğini söylüyor. Fotoğraf kalitesinin düşmesinden değil, medya ortamının büyük ölçüde değişmesinden – basılı ürünlerden çevrimiçi portallara doğru. Frigge, bu nedenle, eskiden “Stern” ve “Geo” gibi dergilerde düzenli olarak yayınlananlar gibi ayrıntılı fotoğraflı raporların artık neredeyse hiç bulunmadığına üzülüyor.
Ayrıca fotoğrafa daha az para harcanıyor. Herzau, “Münhasırlığa ve kaliteye güveniyoruz ve o zaman birkaç avroya bir resim sunamazsınız” diye açıklıyor. Ancak sorun şu ki, giderek daha az yayıncı bu başarıyı yeterince ödüllendirmeye istekli. Sekiz yıl önce cevap, Laif’i haber ajansı ddp görsellerine satmaktı. Piyasaya ayak uydurabileceği umuluyordu.
“New York Times” ve Société du Figaro’nun fotoğraflarının Almanya geneline dağıtıldığı Laif veri tabanı, yaklaşık 16 milyon fotoğrafla etkileyici olsa da, Getty Images gibi büyük pazar oyuncularıyla rekabet 80 milyon civarında hala çok büyük.
Wolfgang Volz, 1995’te Berlin’de Christo ve Jeanne-Claude’un “Sarılmış Reichtag”ını fotoğrafladı.
Kaynak: Wolfgang Volz/laif
ddp görüntüleri iki yıl önce Köln fotoğrafçısını Action Press resim ajansına yeniden sattığında, Laif fotoğrafçıları eserlerinin bu büyük fotoğraf makinesi tarafından satılacağından endişe ediyorlardı. Laif fotoğrafçıları, şirketlerinin kontrolünü yeniden kazanmak için ajanslarını geri satın almak amacıyla bir kooperatif kurdu.
Daha 2022 yazının başlarında, kooperatif, içerdekilerin bildirdiğine göre, 300.000 avrodan fazla bir bedel karşılığında, hazine resim hazinesini geri alabildi. Kooperatif örgütlenme biçiminin foto muhabirliği için ne gibi avantajları var? Andreas Herzau, “Kültürel bir varlık, basın çeşitliliği ve özgürlük olarak fotoğrafçılığı güçlendiriyoruz ve her şeyi piyasaya bırakmıyoruz” diyor. “Bizim için esas olarak geri dönüşlerle ilgili değil.”
Genel Müdür Frigge, “Elbette bir GmbH olarak kârlı olmamız da gerekiyor,” diye itiraf ediyor, “ancak bağlantılarımız, uzmanlık uzmanlıklarına sahip fotoğrafçılar.” Laif’te, bugün hala her fotoğrafa değer veriliyor ve sabit bir oran yok. Frigge, diğer ajanslarda olduğu gibi, diye açıklıyor. “Üyelerimizle yakın temas içindeyiz.” Bu giderek daha önemli hale geliyor çünkü toplumumuzda görüntü kaynaklarının kritik bir şekilde ele alınması yetersiz bir şekilde eğitilmiştir. Ders kitaplarında bile sıklıkla problemler vardır. Örneğin, Wehrmacht’ın fotoğrafları hala İkinci Dünya Savaşı’nı belgelemek için kullanılıyor. Ama bunlar failin bakış açısından kaynaklar. Bu düzeltilmelidir.
Her fotoğrafın arkasında bir fotoğrafçının bakış açısı ve tavrı olduğu gerçeği, kamuoyunda da daha fazla ele alınmalıdır. Görüntülerin kalitesi ve kaynağı hakkında bilgi sağlama iddiası da Laif’in gelecekte üstlenmek istediği bir görev.
Köln fotoğraf ajansı laif’in 40. yıl dönümü vesilesiyle, Stadthaus Ulm sergide 1981’den 2021’e ve 1 Mayıs 2023’e kadar 40 belgesel ve gazetecilik fotoğrafı sergiliyor.
Burası, üçüncü taraf içeriğini bulacağınız yerdir
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni talep ettiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesi için geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konumuna getirerek, bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Buna, GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına verdiğiniz onay da dahildir. Bununla ilgili daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Onayınızı istediğiniz zaman anahtar ve sayfanın alt kısmındaki gizlilik aracılığıyla geri çekebilirsiniz.