kamil şeker
New member
Kuzey Ren-Vestfalya'daki Siyah-Yeşiller Partisi, Yeşillerin çağrısı üzerine “kömürden çıkışı” sekiz yıl öne alma kararı aldı. Kararın ne kadar aceleci ve önemli olduğu artık netleşiyor: Pahalı, telaşlı ve belirsiz olacak. Faturayı vatandaşlar ve Başbakan Wüst ödüyor.
Yeşil kurbağaları yutmazsın. Çünkü bir gün bu kesin, bunun bedelini ödemek zorunda kalacaksınız. NRW Başbakanı Hendrik Wüst (CDU) bu dersi birkaç kez öğrenmek zorunda kaldı. Şu anda midesinde ağır bir yük olan ve yeşil koalisyon ortağı uğruna yediği bir kurbağa var: Ülkenin 2030 gibi erken bir tarihte linyit yakıtlı enerji üretiminden çıkması. Çıkış başlangıçta 2038 için planlanmıştı ancak Wüst bu duruma uyum sağladı. Yeşillere basıyor. Onu kendisine bağlayabilmeyi umuyordu.
Uzmanlar uzun süredir bu tarihi sorguluyor. Ancak şimdi federal düzeydeki (Robert Habeck) ve eyalet düzeyindeki (Mona Neubaur) yeşil ekonomi bakanları da bunun gerçekçi olmadığını ilan etti. Sebebi: 2030 yılına gelindiğinde, hizmet dışı bırakılan kömür yakıtlı elektrik santrallerinin yerini alması gereken gaz yakıtlı elektrik santrallerinin neredeyse işletmeye alınamamasıydı. İşte işlerin ciddileştiği yer burası. Çöl için. Şimdi Yeşillere önemli tavizler veren vatandaşları neyin tehdit edebileceğini örnek bir şekilde gösteriyor.
“Yeşil gelin için güzelleştir”
Eyalet hükümeti şu anda ne yaparsa yapsın; pahalı olacak, çevreye zarar verecek veya arz güvenliğini tehlikeye atacak veya bunların hepsini birden gerçekleştirecek. Her halükarda suç ona da yüklenecek, Wüst. Yeşiller'e erken çıkış kupasını verme isteğiyle vatandaşlara zarar verdi. Ama aynı zamanda kendisi de. Karanlık sıkıntıların ve elektriğin yıkıcı derecede pahalı olmasına ilişkin her yerde mevcut olan endişelerin olduğu zamanlarda, Almanya'nın enerji açısından en yoğun iş merkezi olan CDU Başbakanı, enerji politikasından vazgeçmemelidir.
Parti taktikleri açısından, FDP eyalet başkanı Henning Höne'nin ifadesiyle “yeşil geline güzel görünmek” o zamanlar akıllıcaydı. Ancak Höne, “Siyasi açıdan sorumsuzdu” diye devam etti. Çünkü yeşil gelin, metafora sadık kalarak, Wüst'le evlenir evlenmez kurbağaya dönüştü: Wüst, o dönemde federal hükümetin kurduğu kömür komisyonunun titizlikle ama kararlılıkla açtığı çıkış yolunu 2022'de mecburiyetten terk etti. döşeli. “Sanayiden Greenpeace'e kadar geniş bir ittifak, 2019'da kömür yakıtlı enerji üretimini 2038 yılına kadar aşamalı olarak durdurma konusunda anlaşmaya vardı. FDP eyalet lideri Höne, “Bu bir uzlaşma şaheseriydi” diyor.
Uzlaşma ve fikir birliği yabancı bir kelime haline geldi
Aslında, akla gelebilecek tüm taraflar arasındaki bu fikir birliği, enerji politikasının kademeli olarak yeşilleştirilmesinin başarılı olabileceği istikrarlı bir temeldi; çünkü bu, tüm tarafları da beraberinde getirdi. Ancak Wüst, Neubaur, Habeck ve RWE yönetim kurulu bu şaheseri 2022'de kolaylıkla göz ardı etti. Uzlaşma ve fikir birliği yabancı bir kelime haline geldi. Çıkış sekiz yıl öne alındı; o zamanlar SPD bile aceleci görünüyordu. Kuzey Ren-Vestfalya'daki SPD parlamento grup lideri Jochen Ott gibi Sosyal Demokratlar da artık siyah ve yeşil partilerin “Fantasialand siyasetine” benzeyen şüpheli eylemlerini eleştiriyorlar. Artık sadece AfD ve FDP değil, SPD de yeşil bir hayalperest olarak Wüst'ten uzaklaşıyor; bu ona zarar vermeli.
Kuşkusuz, anlaşma kısa vadede Yeşiller Partisi liderliğine bir başarı (tabanlarına övünebilecekleri) ve Wüst'e güvenilir bir koalisyon ortağı kazandırdı (2030'daki çıkış siyah adama yeşil gözlerde neredeyse baştan çıkarıcı bir çekicilik kazandırdı). Ancak şimdi şurası açık: Wüst bundan sonra hangi yolu seçerse seçsin, o yol çivi tahtalarının üzerinden geçiyor.
Çevreye zararlı ve vergi mükellefleri için pahalı mı?
Böylece kömür santrallerini en azından 2033 yılına kadar çalışır durumda tutabilirdi. Bu CO₂ dengesi için kötü olurdu. Aynı durum maden bölgesinde yaşayanlar için de geçerlidir. Ticaret ve Sanayi Odalarına göre 2030 tarihine kadar yatırım yapan bazı şirketler için de durum böyle. Ancak her şeyden önce bu pahalı olacaktır: 2030'dan itibaren enerji santrali operasyonlarını finanse edecek kişi artık RWE değil (şirket bunu federal ve eyalet hükümetleriyle müzakere etmiştir), vergi mükellefleri olacaktır.
Ancak 2030'dan itibaren CO₂ fiyatları keskin bir şekilde artacak. Eğer ton CO₂ fiyatı 2030'da sadece 150 Euro olsaydı (federal uzmanlara göre bu rakam iki katına çıkabilir), cebimizi iyice karıştırmak zorunda kalırdık. Üç RWE enerji santralinin tek başına 2021'de olduğu gibi yılda 52 milyon ton CO₂ salacağını varsayarsak: O zaman üç yıl içinde toplam 22 milyar avronun ödenmesi gerekecek. Ancak bu, 2021'deki emisyonların yalnızca onda biri kadar olsa bile, yine de on haneli bir avro toplamı olacaktır. Tabiri caizse “çöl milyarları” olacaklardı.
Şimdi telaşlı bir enerji politikası riski var
Wüst neyin tehdit edildiğini hissediyor. Bu nedenle Devlet Şansölyeliği 2030 çıkış tarihinden vazgeçmek istemiyor. Yeterli gaz santrallerinin gereklilikleri azaltılarak zamanında devreye alınıp alınamayacağı konusunda şirket içinde bir tartışma var. Habeck, gaz santrallerinin bir gün iklim dostu hidrojenle çalışmaya devam edebilecek şekilde inşa edilmesi gerektiğinde ısrar ediyor. Çöl ortamında insanlar bu olmadan yapmayı düşünüyor.
O zaman gaz santralleri muhtemelen 2030'a kadar mevcut olacak ve CO₂ emisyonları kömürden daha düşük olacaktır. Ancak bu, devletin uzun vadede hidrojensiz gaz santralleri kurma taahhüdünde bulunacağı anlamına gelir (çevre ve iddialı Kuzey Ren-Vestfalya hidrojen stratejisi için kötü) – ya da yakın zamanda elektrik santrallerini hurdaya çıkarıp daha çevre dostu santraller inşa etmek zorunda kalacağı anlamına gelir. işletilmesi pahalıdır (vergi mükellefleri için çok kötüdür). Üstelik gazın tamamının nereden gelmesi gerektiği de belli değil. Açık olan tek şey, Wüst'ün “2038 yerine 2030” yeşil sloganını takip etmesi nedeniyle tüm bu planların büyük bir zaman baskısı altında uygulanması gerektiğidir.
Favori yemek olarak yeşil kurbağalar
Siyah-Yeşiller Partisi başka bir çıkış yolu düşünüyor: Ülke, Yeşiller tarafından uzun süredir hoş karşılanmayan CCS teknolojisini kullanabilir. Enerji santrallerinde ve sanayide açığa çıkan CO₂'yi ayrıştırıp sıvılaştırıp yer altında depolayabiliyor. Bu büyük olasılıkla denizin altında olacaktır. Ancak bunu yapmak için CO₂'nin boru hatları aracılığıyla kanalize edilmesi gerekir. Bu, çevreciler arasında büyük bir öfkeye neden olur çünkü sürecin kontrol edilemez olduğu konusunda uyarıyorlar.
Her şeyden önce, Kuzey Denizi'ne giden boru hatlarına hızla ihtiyaç duyulacaktır. Bu tür projelere ilgi komşu ülkelerde zaten dile getirildi. Ancak Siyah-Yeşil koalisyonu bu planları araştırmak ve bu tür boru hatlarını hazırlamak için hiçbir şey yapmadı. Sonuç olarak, ülkenin artık son derece telaşlı bir şekilde planlama yapması, inşa etmesi ve çok fazla para ödemesi gerekecek; bu da arz güvenliğini azaltabilecek veya fiyatı artırabilecek. Eğer yeşil kurbağalar onun en sevdiği yemek haline gelmeseydi, Wüst tüm bunların üstesinden huzur içinde gelebilirdi. Artık sonuçlarına katlanmak zorunda ve midesi bulanıyor.
Yeşil kurbağaları yutmazsın. Çünkü bir gün bu kesin, bunun bedelini ödemek zorunda kalacaksınız. NRW Başbakanı Hendrik Wüst (CDU) bu dersi birkaç kez öğrenmek zorunda kaldı. Şu anda midesinde ağır bir yük olan ve yeşil koalisyon ortağı uğruna yediği bir kurbağa var: Ülkenin 2030 gibi erken bir tarihte linyit yakıtlı enerji üretiminden çıkması. Çıkış başlangıçta 2038 için planlanmıştı ancak Wüst bu duruma uyum sağladı. Yeşillere basıyor. Onu kendisine bağlayabilmeyi umuyordu.
Uzmanlar uzun süredir bu tarihi sorguluyor. Ancak şimdi federal düzeydeki (Robert Habeck) ve eyalet düzeyindeki (Mona Neubaur) yeşil ekonomi bakanları da bunun gerçekçi olmadığını ilan etti. Sebebi: 2030 yılına gelindiğinde, hizmet dışı bırakılan kömür yakıtlı elektrik santrallerinin yerini alması gereken gaz yakıtlı elektrik santrallerinin neredeyse işletmeye alınamamasıydı. İşte işlerin ciddileştiği yer burası. Çöl için. Şimdi Yeşillere önemli tavizler veren vatandaşları neyin tehdit edebileceğini örnek bir şekilde gösteriyor.
“Yeşil gelin için güzelleştir”
Eyalet hükümeti şu anda ne yaparsa yapsın; pahalı olacak, çevreye zarar verecek veya arz güvenliğini tehlikeye atacak veya bunların hepsini birden gerçekleştirecek. Her halükarda suç ona da yüklenecek, Wüst. Yeşiller'e erken çıkış kupasını verme isteğiyle vatandaşlara zarar verdi. Ama aynı zamanda kendisi de. Karanlık sıkıntıların ve elektriğin yıkıcı derecede pahalı olmasına ilişkin her yerde mevcut olan endişelerin olduğu zamanlarda, Almanya'nın enerji açısından en yoğun iş merkezi olan CDU Başbakanı, enerji politikasından vazgeçmemelidir.
Parti taktikleri açısından, FDP eyalet başkanı Henning Höne'nin ifadesiyle “yeşil geline güzel görünmek” o zamanlar akıllıcaydı. Ancak Höne, “Siyasi açıdan sorumsuzdu” diye devam etti. Çünkü yeşil gelin, metafora sadık kalarak, Wüst'le evlenir evlenmez kurbağaya dönüştü: Wüst, o dönemde federal hükümetin kurduğu kömür komisyonunun titizlikle ama kararlılıkla açtığı çıkış yolunu 2022'de mecburiyetten terk etti. döşeli. “Sanayiden Greenpeace'e kadar geniş bir ittifak, 2019'da kömür yakıtlı enerji üretimini 2038 yılına kadar aşamalı olarak durdurma konusunda anlaşmaya vardı. FDP eyalet lideri Höne, “Bu bir uzlaşma şaheseriydi” diyor.
Uzlaşma ve fikir birliği yabancı bir kelime haline geldi
Aslında, akla gelebilecek tüm taraflar arasındaki bu fikir birliği, enerji politikasının kademeli olarak yeşilleştirilmesinin başarılı olabileceği istikrarlı bir temeldi; çünkü bu, tüm tarafları da beraberinde getirdi. Ancak Wüst, Neubaur, Habeck ve RWE yönetim kurulu bu şaheseri 2022'de kolaylıkla göz ardı etti. Uzlaşma ve fikir birliği yabancı bir kelime haline geldi. Çıkış sekiz yıl öne alındı; o zamanlar SPD bile aceleci görünüyordu. Kuzey Ren-Vestfalya'daki SPD parlamento grup lideri Jochen Ott gibi Sosyal Demokratlar da artık siyah ve yeşil partilerin “Fantasialand siyasetine” benzeyen şüpheli eylemlerini eleştiriyorlar. Artık sadece AfD ve FDP değil, SPD de yeşil bir hayalperest olarak Wüst'ten uzaklaşıyor; bu ona zarar vermeli.
Kuşkusuz, anlaşma kısa vadede Yeşiller Partisi liderliğine bir başarı (tabanlarına övünebilecekleri) ve Wüst'e güvenilir bir koalisyon ortağı kazandırdı (2030'daki çıkış siyah adama yeşil gözlerde neredeyse baştan çıkarıcı bir çekicilik kazandırdı). Ancak şimdi şurası açık: Wüst bundan sonra hangi yolu seçerse seçsin, o yol çivi tahtalarının üzerinden geçiyor.
Çevreye zararlı ve vergi mükellefleri için pahalı mı?
Böylece kömür santrallerini en azından 2033 yılına kadar çalışır durumda tutabilirdi. Bu CO₂ dengesi için kötü olurdu. Aynı durum maden bölgesinde yaşayanlar için de geçerlidir. Ticaret ve Sanayi Odalarına göre 2030 tarihine kadar yatırım yapan bazı şirketler için de durum böyle. Ancak her şeyden önce bu pahalı olacaktır: 2030'dan itibaren enerji santrali operasyonlarını finanse edecek kişi artık RWE değil (şirket bunu federal ve eyalet hükümetleriyle müzakere etmiştir), vergi mükellefleri olacaktır.
Ancak 2030'dan itibaren CO₂ fiyatları keskin bir şekilde artacak. Eğer ton CO₂ fiyatı 2030'da sadece 150 Euro olsaydı (federal uzmanlara göre bu rakam iki katına çıkabilir), cebimizi iyice karıştırmak zorunda kalırdık. Üç RWE enerji santralinin tek başına 2021'de olduğu gibi yılda 52 milyon ton CO₂ salacağını varsayarsak: O zaman üç yıl içinde toplam 22 milyar avronun ödenmesi gerekecek. Ancak bu, 2021'deki emisyonların yalnızca onda biri kadar olsa bile, yine de on haneli bir avro toplamı olacaktır. Tabiri caizse “çöl milyarları” olacaklardı.
Şimdi telaşlı bir enerji politikası riski var
Wüst neyin tehdit edildiğini hissediyor. Bu nedenle Devlet Şansölyeliği 2030 çıkış tarihinden vazgeçmek istemiyor. Yeterli gaz santrallerinin gereklilikleri azaltılarak zamanında devreye alınıp alınamayacağı konusunda şirket içinde bir tartışma var. Habeck, gaz santrallerinin bir gün iklim dostu hidrojenle çalışmaya devam edebilecek şekilde inşa edilmesi gerektiğinde ısrar ediyor. Çöl ortamında insanlar bu olmadan yapmayı düşünüyor.
O zaman gaz santralleri muhtemelen 2030'a kadar mevcut olacak ve CO₂ emisyonları kömürden daha düşük olacaktır. Ancak bu, devletin uzun vadede hidrojensiz gaz santralleri kurma taahhüdünde bulunacağı anlamına gelir (çevre ve iddialı Kuzey Ren-Vestfalya hidrojen stratejisi için kötü) – ya da yakın zamanda elektrik santrallerini hurdaya çıkarıp daha çevre dostu santraller inşa etmek zorunda kalacağı anlamına gelir. işletilmesi pahalıdır (vergi mükellefleri için çok kötüdür). Üstelik gazın tamamının nereden gelmesi gerektiği de belli değil. Açık olan tek şey, Wüst'ün “2038 yerine 2030” yeşil sloganını takip etmesi nedeniyle tüm bu planların büyük bir zaman baskısı altında uygulanması gerektiğidir.
Favori yemek olarak yeşil kurbağalar
Siyah-Yeşiller Partisi başka bir çıkış yolu düşünüyor: Ülke, Yeşiller tarafından uzun süredir hoş karşılanmayan CCS teknolojisini kullanabilir. Enerji santrallerinde ve sanayide açığa çıkan CO₂'yi ayrıştırıp sıvılaştırıp yer altında depolayabiliyor. Bu büyük olasılıkla denizin altında olacaktır. Ancak bunu yapmak için CO₂'nin boru hatları aracılığıyla kanalize edilmesi gerekir. Bu, çevreciler arasında büyük bir öfkeye neden olur çünkü sürecin kontrol edilemez olduğu konusunda uyarıyorlar.
Her şeyden önce, Kuzey Denizi'ne giden boru hatlarına hızla ihtiyaç duyulacaktır. Bu tür projelere ilgi komşu ülkelerde zaten dile getirildi. Ancak Siyah-Yeşil koalisyonu bu planları araştırmak ve bu tür boru hatlarını hazırlamak için hiçbir şey yapmadı. Sonuç olarak, ülkenin artık son derece telaşlı bir şekilde planlama yapması, inşa etmesi ve çok fazla para ödemesi gerekecek; bu da arz güvenliğini azaltabilecek veya fiyatı artırabilecek. Eğer yeşil kurbağalar onun en sevdiği yemek haline gelmeseydi, Wüst tüm bunların üstesinden huzur içinde gelebilirdi. Artık sonuçlarına katlanmak zorunda ve midesi bulanıyor.
